harman

Dil: Farsça ḫirmen

• [isim, mecaz, argo]   Biçildikten sonra tahıl demetlerinin üzerinden düven geçirilerek tanelerin başaklarından ayrılması işi
  • Çocuğum başka çocuklarla beraber harmanda düvene binmiş dönüyor.
• [isim, mecaz, argo]   Bu işin yapıldığı yer veya mevsim
  • Çay harmanı. Tütün harmanı.
• [isim, mecaz, argo]   Birçok çeşitten birer parça alıp yeni birleşim oluşturma işi
  • Yiğidin harman olduğu yer.
• [isim, mecaz, argo]   Selüloz açılması aşamasından başlayıp kâğıt veya karton sayfasının meydana gelmesine kadar kullanılan bir veya birkaç kâğıt hamuru ile diğer malzemelerin meydana getirdiği sulu süspansiyon
  • Hey polis, diye seslendi sırtını ağaca dayamış, tek bacaklı bir kadın. Hey sana diyorum aynasız, atsana bir ikilik, acayip harmanım bu sabah.
• [isim, mecaz, argo]   Herhangi bir şeyin toplu hâlde bulunduğu, işlendiği veya satıldığı yer
• [isim, mecaz, argo]   Herhangi bir şeyin çok bulunduğu yer
• [isim, mecaz, argo]   Esrar içip çakırkeyif olma