hazırcı

Dil: Türkçe

• [sıfat, isim, mecaz]   Hazır giysi satılan (yer)
  • Arkalarında hazırcı mağazalarından alınmış pahalı elbiseler vardı.
• [sıfat, isim, mecaz]   Hazır giysi satan kimse
  • Arkasında, havı dökülmüş neftî bir pardösü, bunun içinde hazırcı işi bir redingot, boynunda evden kolalanmış, çividi fazla kaçmış, katı gömlekle yekpare bir yaka, ayaklarında galoş kunduralar vardı.
• [sıfat, isim, mecaz]   Emek harcamadan her şeyi hazır olarak elde etmek isteyen (kimse)
  • Bunlar insanı hazırcı yapar, işin kolayına alıştırır.