husumetkâr

Dil: Arapça ḫuṣūmet + Farsça -kār

• [sıfat, eskimiş, zarf]   Düşmanlık besleyen, kin güden (kimse)
  • Eniştesinin saflığından cesaret alarak ablasının husumetkâr davranması, evdeki mevkisini güçleştiriyordu.
• [sıfat, eskimiş, zarf]   düşmanca