huysuz

Dil: Türkçe

• [sıfat]   Huyu iyi olmayan, geçimsiz; aksi, damarlı
  • Yeni edindiği bu huysuz ve kavgacı tabiatı, küçükken masum hâllerinin ona sağlamış olduğu hoşgörüyü çabucak yok etti.