iç

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Herhangi bir durumun, cismin veya alanın sınırları arasında bulunan bir yer; dâhil, dış karşıtı
  • Deniz gecenin içinde, gece denizin içindedir.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Oyuk şeylerin boşluğu
  • Tahtanın içi çürümüş.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Cisimlerin yüzeyleri arasında kalan her nokta
  • Boynumda kalın yün atkı, içimde çift kat fanila, gene de titriyorum.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Nesnelerin veya kimselerin arasında bulunan nesne veya kimse; ara
  • Ekmek içi. Ceviz içi.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Ten ile dış giysiler arası
  • İçimizdeki sevinçleri, kederleri paylaşacak insan nerede?
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Kabuğu olan veya dışı kabuk durumunda bulunan yiyeceklerde kabuğun sardığı bölüm
  • Yurt içi ulaşım. Şehir içi haberleşme. Aile içi ilişkiler.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Pirinç, soğan ve baharatla hazırlanan, dolmalarda kullanılan karışım
  • İç kapının perdesi yanlara doğru açıldı.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   İnsan vücudunun mide, bağırsak, kalp, ciğer gibi organlarının bulunduğu kısım
  • İç dünyamız.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Akıl, gönül, irade gibi insanın manevi varlığını oluşturan şeylerden herhangi biri; ciğer, derun, yürek
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Bir ülke, şehir, topluluk vb.nde olan veya yapılan; domestik
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Değişik yemeklerde kullanılmak üzere et ile sebzelerin ince kıyımının karıştırılması ve yoğrulmasıyla meydana getirilen karışım
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   Somut kavramlarda iki veya ikiden çok şeyde merkeze daha yakın olan
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat]   İnsanın manevi varlığıyla ilgili olan