ikiyüzlü

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   Özü sözü bir olmayan; yüze gülücü, yalabık, riyakâr, mürai
  • Kocasının zayıf bir adam olduğunu bilmez miydi, bilirdi, şimdi bir de ikiyüzlü olduğunu gözleriyle görüyordu.