ıssız

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz, zarf]   Kimse bulunmayan veya az kimse bulunan; yaban, kûhi, tenha
  • Köşkün bütün odaları ıssız.
• [sıfat, mecaz, zarf]   Yalnız, kimsesi olmayan
  • Tenha sokak karın altında olduğundan daha ıssız görünüyor.
• [sıfat, mecaz, zarf]   Tenha bir durumda