iz

Dil: Türkçe

• [isim, matematik]   Bir şeyin geçtiği veya önce bulunduğu yerde bıraktığı belirti; çığır, nişan, nişane
  • Nihayet bir dönemeçte izlerin sahibini gördüm.
• [isim, matematik]   Bir şeyin dokunmasıyla geride kalan belirti
  • Yüzünde birtakım diş ve tırnak izleri vardı.
• [isim, matematik]   ipucu
  • Cinayet izleri.
• [isim, matematik]   Yaşanmış bir şeyden geriye kalan belirti; kırıntı, yer, eser
  • O çağ uygarlığından iz kalmadı.
• [isim, matematik]   Bir düzlemin başka bir düzlemle veya bir doğru ile kesişmesinden doğan ara kesit