kabadayı

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat, mecaz]   Kendine özgü namus kurallarını esas alıp toplum kurallarının dışına çıkarak zorbalık yapan, etrafa meydan okuyan kimse; bıçkın, dayı, efe
  • Ramazan, sertliği, zulmü ile ün salmış bir kabadayı idi.
• [isim, sıfat, mecaz]   Yürekli olan
  • Doğrusu kabadayı çocuktur.
• [isim, sıfat, mecaz]   Bir şeyin en iyisi, başta geleni
  • Bunun en kabadayısı yüz bin lira.