kafa

Dil: Arapça ḳafā

• [isim, mecaz, mecaz, sıfat, argo]   baş
  • Distribütör kafası.
• [isim, mecaz, mecaz, sıfat, argo]   Hayvanlarda genellikle ağız, göz, burun, kulak vb. organların bulunduğu vücudun en ön bölümü
  • Kafasının faaliyetini fikirden ziyade işe vermiş.
• [isim, mecaz, mecaz, sıfat, argo]   Çocuk oyunlarında kullanılan zıpzıp taşının veya cevizin büyük boyu
  • Kalbi ve kafasıyla daima yeni, daima genç kaldı.
• [isim, mecaz, mecaz, sıfat, argo]   Mekanik bir bütünün parçası
• [isim, mecaz, mecaz, sıfat, argo]   Kavrama ve anlama yeteneği; zekâ, zihin, bellek
• [isim, mecaz, mecaz, sıfat, argo]   Görüş ve inançların etkisi altında beliren düşünme ve yargılama yolu; zihniyet
• [isim, mecaz, mecaz, sıfat, argo]   Çivi vb. şeylerin irice baş kısmı
• [isim, mecaz, mecaz, sıfat, argo]   kafadar