kafiye

Dil: Arapça ḳāfiye

• [isim, edebiyat]   Şiirde dizelerin sonunda tekrarlanan ve aynı ahengi veren heceler veya aynı görevde olmayan ancak benzeşen sesler; uyak
  • Nitekim tarihî bir kafiye lisanı olan Türkçede, daha başlangıçtan beri engin bir aliterasyon hadise vardır.
• [isim, edebiyat]   Halk edebiyatında ayak