kapkara

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf, mecaz]   Çok kara, her yanı kara; simsiyah
  • Düşündükçe kapkara, korkunç bir hayalet gözlerimi kapladı, başımın içi alev alev yandı.
• [sıfat, zarf, mecaz]   Her yanı karalara bürünmüş bir biçimde
  • Dağlar kül rengi bir aydınlığın içinde kapkara yükseliyorlardı.
• [sıfat, zarf, mecaz]   Sıkıntılı, zor olan
  • Nerede kaldı bunlar? Sel olup aktılar mı? / Kapkara bir günümde beni bıraktılar mı?