kara kuru

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   Esmer ve zayıf (kimse)
  • Birisi kaza ile kendisini okşasa derhâl titizlenen ve hırçınlaşan bu kara kuru oğlanın içinde gizli bir sevmek ve sevilmek arzusu olduğunu kimse sezmedi.
• [sıfat, mecaz]   Zayıf, güçsüz (şey)
  • Aynı anda kara kuru bir el usulca vurdu omuzuna.