kara yüzlü

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   Yüzü kara veya karaya yakın renkte olan (kimse)
  • İçimde bir his bana öyle hükmettiriyordu ki bu kavruk, kara yüzlü Mardinlide çok iş vardı.
• [sıfat, mecaz]   Yüzeyi, görüntüsü kara veya karaya çalan renkte olan
  • Kara damlı, kara yüzlü evlerin üstüne yağmur yağıyor.
• [sıfat, mecaz]   Suçlu, günahkâr olan
  • İşte onları hep o kara yüzlü adamlar kaçırdılar…