kardeş

Dil: Türkçe

• [isim, ünlem, mecaz]   Aynı anne babadan doğmuş veya anne babalarından biri aynı olan çocukların birbirine göre adı; karındaş
  • Öz kardeş. Üvey kardeş. Kız kardeş. Erkek kardeş.
• [isim, ünlem, mecaz]   Yaşça küçük olan çocuk
  • Zira kardeş demişti Ahmet, kardeş diye söze başlayana kardeş denirdi ancak.
• [isim, ünlem, mecaz]   Adı bilinmeyen kimselere söylenen bir seslenme sözü
  • Din kardeşi. Yol kardeşi.
• [isim, ünlem, mecaz]   Aralarında değer verilen ortak bir bağ bulunanlardan her biri