kasa

Dil: İtalyanca cassa

• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Para veya değerli eşya saklamaya yarayan çelik dolap
  • Arkaya doğru bir adım atıp sırtını meyhanecinin kasasına dayadı.
• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Ticarethanelerde para alınıp verilen yer
  • Çocuk dondurmasını bitirdi. Fişi kasaya ödedi.
• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Bazı oyunlarda oyunu yönetme veya para karşılığında fiş verme işi
  • Kasa kim?
• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Vagon, kamyon veya traktörün yük taşımak için şasiye bağlanmış üst bölümünü oluşturan parça
  • Barın kapısı önünde bira kasaları yığılmıştı.
• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Meyve, sebze koymaya yarayan, tahta veya sentetik maddelerden yapılmış, dört köşe, sağlam ambalaj parçası; sandık
  • Galip’in ününü İstanbul’da da duymuştu, oldukça fanatik bir tarikatın kasasıydı...
• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Basımcılıkta dizgi harflerinin konulduğu gözlerden oluşan tabla
  • Beyler, şimdi şöyle yapalım; birimiz kasa olsun, bütün harcamaları o yapsın.
• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Varlıklı kişinin harcamalarını yapan kimse
• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Kapı ve pencerelerin sabit olarak tutturulduğu asıl çerçeve
• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Birbiri üzerine istif edilerek yüksekliği ayarlanabilen atlama aracı
• [isim, mecaz, mimarlık, spor, mecaz]   Ortak harcamalarda paranın toplandığı kimse