kel

Dil: Farsça kel

• [sıfat, mecaz, mecaz, mecaz]   Saçı dökülmüş olan (kimse); keleş, yağır
  • Simitçi kumraldı, saçları dökülmüştü, evet basbayağı keldi adam.
• [sıfat, mecaz, mecaz, mecaz]   Çıplak (doğa), yaprakları dökülmüş (bitki)
  • Yükselip alçalıyor, kel tepelerin etrafını dönüyordu.
• [sıfat, mecaz, mecaz, mecaz]   Gelişmemiş, cılız (bitki)
  • Kel bir ağaç.
• [sıfat, mecaz, mecaz, mecaz]   İçinde az eşya bulunan