kemer

Dil: Farsça kemer

• [isim, sıfat, anatomi, jeoloji, mimarlık, eskimiş]   Bele dolayarak toka ile tutturulan, kumaş, deri veya metalden yapılan bel bağı
  • Nihat elinde tuttuğu kemeri denize fırlatıp attı.
• [isim, sıfat, anatomi, jeoloji, mimarlık, eskimiş]   Etek, pantolon vb. giysilerin bele gelen bölümü
  • Kemer burun.
• [isim, sıfat, anatomi, jeoloji, mimarlık, eskimiş]   Emniyet kemeri
  • Kaş kemeri. Damak kemeri. Ayak kemeri.
• [isim, sıfat, anatomi, jeoloji, mimarlık, eskimiş]   tümsekli
  • Büyük bir camiydi bu. Minareleri, kubbeleri, kemerleri ve parmaklıklı pencereleri filan hepsi tamamdı.
• [isim, sıfat, anatomi, jeoloji, mimarlık, eskimiş]   Kemiklerden oluşan yay biçimindeki yapı
• [isim, sıfat, anatomi, jeoloji, mimarlık, eskimiş]   Katmanlı kayaçlarda bir kıvrımın kabarık tepe yeri, tekne karşıtı
• [isim, sıfat, anatomi, jeoloji, mimarlık, eskimiş]   İki sütun veya ayağı birbirine üstten yarım çember, basık eğri, yonca yaprağı vb. biçimlerde bağlayan ve üzerine gelen duvar ağırlıklarını, iki yanındaki ayaklara bindiren tonoz bağlantı
• [isim, sıfat, anatomi, jeoloji, mimarlık, eskimiş]   Özellikle yolculukta kullanılan, üzerinde altın, para yerleştirmeye yarar gözleri olan meşin kuşak