kimsesiz

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf]   Annesi babası, yakını, koruyucusu olmayan (kimse); öksüz, sahipsiz, bikes
  • Ocağın kimsesiz çocukları okuttuğunu da biliyordum.
• [sıfat, zarf]   Boş, ıssız, içinde kimse bulunmayan
  • Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında / Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum
• [sıfat, zarf]   Kimsesi olmadan