köklü

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz, mecaz]   Kökü olan
  • Onu, ondan kendine kattıklarıyla köklü bir değişime uğratmayı amaçlıyor.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Kökleşmiş, iyi yerleşmiş, kalıcı olan, esaslı; cezrî
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Soylu, soyu sopu belli, iyi tanınan