kokuşmak

Dil: Türkçe

• [nesnesiz, mecaz]   Çürüyüp bozularak kötü bir koku çıkarmak; kokmak, sasımak, taaffün etmek
  • Çöpler kokuşmuş.
• [nesnesiz, mecaz]   Kişi, toplum vb. bozularak özelliğini yitirmek; tefessüh etmek
  • Her şey sahte, yalandı, erdemler kokuşmuştu.