kolçak

Dil: Türkçe

• [isim, tarih]   Yalnız başparmağı ayrı, diğer dört parmağı bir örülmüş yün eldiven
  • Elinde kolçak, direksiyona geçti, kolçağı hırsla şoför mahalline attı.
• [isim, tarih]   Koltuk veya iskemlenin kol konacak parçası
  • Pencerenin karşısında, kolçaklarından biri kopuk, sallanan iskemleye oturmuş, iki eliyle sağlam kolçağa sıkı sıkı sarılmıştı.
• [isim, tarih]   Ceket veya gömlek kollarının kirlenmesine engel olmak için bilekten dirseğe kadar geçirilen eğreti kolluk
  • Kızılay kolçağı.
• [isim, tarih]   Kadınların dirseklerine kadar taktıkları basmadan yapılan süs eşyası
• [isim, tarih]   pazubent
• [isim, tarih]   Zırhın kola geçirilen parçası