koltuk

Dil: Türkçe

• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   Omuz başının altında, kolun gövde ile birleştiği yer
  • Gazetelerini bir koltuğunun altına koydu, zayıf kollarıyla kutulara sarıldı.
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   Kol dayayacak yerleri olan geniş ve rahat sandalye
  • Ta yan beline kadar gömüldüğü koltuğunun içinden ileriye doğru uzandı.
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   Eski düğünlerde damatla gelinin eve girerken konuklar arasından kol kola geçmeleri töreni
  • Babamız, annemizi gelin geldiği ilk gün şu merdivenin alt başında karşılamış, koltuk yapılmıştı.
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   Yapıcılıkta yan destek
  • O koltuktan hoşlanmaz.
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   Demirledikten sonra gemiyi iskeleye, rıhtıma veya başka bir gemiye bağlayan ip
  • Dayısının koltuğunda sırtı yere gelmez.
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   koltuklanma
  • Koltuk kavgası.
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   kayırma
  • Burası Mesut Bey adında bir herifin koltuğudur.
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   Yüksek mevki, makam
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   genelev
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   Mısır ve buğday fidesinin yanlarından çıkan filizler
• [isim, denizcilik, mecaz, mecaz, mecaz, argo, halk ağzında, eskimiş]   Kenar, tenha yer