kopmak

Dil: Türkçe

• [nesnesiz, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Herhangi bir yerinden ikiye ayrılmak
  • Tel koptu. İp koptu.
• [nesnesiz, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Yerinden ayrılmak
  • Cezvenin sapı kopmuş. Düğme koptu.
• [nesnesiz, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Gövdeden ayrılmak
  • Ağacın dalları fırtınada koptu. Savaşta bacağı kopmuş.
• [nesnesiz, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Gürültülü veya tehlikeli olaylar, birdenbire başlamak veya ortaya çıkmak
  • İçeride feryatlar koptu.
• [nesnesiz, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Bütün ilişkileri kesilip büsbütün ayrılmak veya uzaklaşmak
  • Daha on altısında bile değilken en yakın insanından, annesinden koparak çıkıp gitmişti evden.
• [nesnesiz, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında]   kurtulmak
  • Belim kopuyor.
• [nesnesiz, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Çok ağrımak
• [nesnesiz, mecaz, mecaz, mecaz, mecaz, halk ağzında]   Koşmak, hızla gitmek