kucak

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Açık kollarla göğüs arasındaki bölüm; koyun (II), aguş
  • Kucağımdaki yavrumla yapayalnız kalmıştık.
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Açık kollarla göğüs arasına sığabilen miktarda olan
  • Oralar her saldırganlıktan korunmuş Türk kucağı idi.
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Herhangi bir durumun veya şeyin sınırlarının arası, iç
  • On yıl var ayrıyım Kına Dağı'ndan / Baba ocağından, yâr kucağından
• [isim, sıfat, mecaz, mecaz]   Ortam, ocak