külçe

Dil: Farsça kulīçe

• [isim, madencilik, sıfat]   Eritilerek kalıba dökülmüş maden veya alaşım; külte
  • Bilmeyenin elinde en modern aletler bir maden külçesi hâline gelir.
• [isim, madencilik, sıfat]   Eritilerek kalıba dökülmüş olan
  • Yüzlerce yıllık gözyaşı, bir külçe altına değmez.
• [isim, madencilik, sıfat]   Yığın durumundaki nesnelerin oluşturduğu küme; külte
  • Bu vücut, bütün azası kırılmış, birbiri üstüne yığılmış bir külçe hâlinde.