kundak

Dil: Türkçe

• [isim, mecaz]   Yeni doğmuş çocuğu ilk aylarda sıkıca sarıp sarmalamaya yarayan geniş bez; belek
  • Kendisine uzattıkları ince ve beyaz bir kundağa sarılmış kızına baktı.
• [isim, mecaz]   Bu bezle sarılmış bebek
  • Dikmen Yıldızı kundağı kucaklayarak ağır, sarsıntılı adımlarla savcının arkasından yürüdü.
• [isim, mecaz]   Saçları yemeninin içine alıp bağlama
  • Baş kundağı.
• [isim, mecaz]   Korunmak için sıkı sıkıya sarılmış şey
  • Dutların tomurcukları büyümüş, yaprakları burunlarını kundaklarından çıkarmışlardı. - S. F. Abasıyanık
• [isim, mecaz]   Yangın çıkarmak için bir yere konulan tutuşmuş yağlı bez parçası vb
  • Ben şamdanımla evveli kapının önüne yığılan şeyleri, sonra cibinliği, perdeleri, bütün duvarları çeviren kundakları tutuşturacağım.
• [isim, mecaz]   Tüfek gibi bazı ateşli silahlarda bunları çeşitli yönlere çevirmeye yarayan, namlunun altında bulunan ağaç veya metal bölüm
  • Amcası Mustafa geldi eve, ona bir kundağı sedefli tüfek getirdi.
• [isim, mecaz]   Arabalarda dingil yatağı
• [isim, mecaz]   Ara bozma, fitne, fesat çıkarma