memnun

Dil: Arapça memnūn

• [sıfat, zarf]   Herhangi bir olaydan veya durumdan ötürü sevinç duyan, kıvançlı, mutlu
  • Ben yine memnunum senden evladım / Sana ben bu bapta kusur bulmadım
• [sıfat, zarf]   Herhangi bir olaydan veya durumdan ötürü sevinç duyarak, kıvançlı, mutlu olarak
  • Halk, oyunun bittiğini anlayarak memnun, sessizce tiyatroyu boşalttı.