muhit

Dil: Arapça muḥīṭ

• [isim, mecaz]   çevre
  • Geniş enginlere, bitmez ufuklara alışan korsanı bu dar muhit sıkıyordu.
• [isim, mecaz]   Bir kimsenin sürekli ilişkide bulunduğu insanlar topluluğu; çevre
  • Büyük bir sevinç içinde olan Mevlâna, artık onu muhitine bağlayabilmek için bir çare düşünmüştü.