mukabil

Dil: Arapça muḳābil

• [sıfat, edat, edat]   Bir şeye karşılık olarak yapılan, bir şeyin karşılığı olan
  • Düşmanlarla beraber Anadolu'da mukabil teşkilat yapmak üzere yetmiş beş kişi kadar göndermiş.
• [sıfat, edat, edat]   Bir şeyin karşısında bulunan
  • Hatta bir halıdaki mukabil iki şekilden bile biri diğerine tamamıyla müşabih değildir.
• [sıfat, edat, edat]   karşılıklı
  • Bir iki iyi habere mukabil her gün nice kaza ve bela haberleri verir.
• [sıfat, edat, edat]   karşı
  • Bir iki iyi habere mukabil her gün nice kaza ve bela haberleri verir.
• [sıfat, edat, edat]   karşın