muttasıl

Dil: Arapça muttaṣil

• [sıfat, eskimiş, zarf]   bitişik
  • Yalnız birçok nefer yırtık, fersude eşyayı muttasıl at, eşek, öküz arabalarına yükletiyorlardı.
• [sıfat, eskimiş, zarf]   biteviye
  • Muttasıl öğürüyor, sık sık hıçkırığı tutarak çırpınıyor, ara sıra acı acı bağırıyordu.