nüfuzlu

Dil: Türkçe

• [sıfat]   Sözü geçer, istediğini yaptıran; erkli
  • Mülkiyeden çıktıktan sonra Avrupa'ya kaçmış fakat nüfuzlulardan birinin aracılığıyla İstanbul'a dönmüştü.
• [sıfat]   Makamı yüksek, kademesi üst
  • Arkadaşlarının nüfuzlu yerlerde bulunmasına karşın o hep kenarda kalmayı yeğledi.