ölü

Dil: Türkçe

• [sıfat, isim, isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Hayatı sona ermiş, artık yaşamıyor olan; diri karşıtı
  • Onu denizden çıkarmak istediler ama biri, müstantik ve doktor gelmeyince ölülere dokunulmaz, diyince bu işten vazgeçtiler.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Ölmüş insan; mevta, meyyit, müteveffa, morto
  • Tavuk ölüsü.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Hayvan leşi
  • Ölü kandil.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Gücü az, zayıf
  • Ölü kentler, boş kaleler, eski saraylar.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Çok durgun, hareketsiz
  • Ölü bir konuşması var.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, mecaz, mecaz]   Etkileme gücü olmayan, canlılığı olmayan