olur olmaz

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat, sıfat, sıfat, zarf]   Rastgele, sıradan, kimliği, niteliği belirsiz kişi
  • Öyle olur olmaza ağzını açıp da bir çift laf etmez.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat, zarf]   Rastgele, sıradan, kimliği, niteliği belirsiz (kimse)
  • Olur olmaz kimselerle konuşma.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat, zarf]   İyi veya kötü olduğuna bakılmadan seçilen
  • Ayla'nın sanat gereği en olağan ilişkilerini bile kıskançlıkla karşılıyor, olur olmaz nedenlerle kırıyordu kızı.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat, zarf]   Doğruluğu, yanlışlığı, yerinde olup olmadığı düşünülmeden söylenen (söz)
  • İstanbul üzerine yazan yabancıların da ağzından bazen olur olmaz sözler dökülüveriyor.
• [isim, sıfat, sıfat, sıfat, zarf]   Olunca, olmasından hemen sonra