ön

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat, sıfat]   Bir şeyin esas tutulan yüzü; uğur (III), arka karşıtı
  • Arabam bir gece kulübünün önünde duruyor.
• [isim, sıfat, sıfat]   karşı
  • Kahveye girdiği yahut da bir dükkânın önünde toplanan bir gruba sokulduğu zaman suratlar açıkça asılır, selamını alan bulunmazdı.
• [isim, sıfat, sıfat]   Bir kimsenin ilerisi
  • Bir aralık önümüzden şarkı sesleri geldi.
• [isim, sıfat, sıfat]   Yakın gelecek zaman
  • Önümüz kış.
• [isim, sıfat, sıfat]   Giyeceklerin genellikle göğsü örten bölümü
  • Uçuk siyah renkli çarşaf pelerinin önü açık.
• [isim, sıfat, sıfat]   Önce olan
  • Ön söz. Ön görüşme.
• [isim, sıfat, sıfat]   Bir kimse veya yerin yüzünün baktığı tarafta olan yer
  • Kanlıca önlerine geldiler.
• [isim, sıfat, sıfat]   Benzerler arasında ilk sırada olan
  • Ben, Anafartalar'da Mustafa Kemal'in bulunduğu en ön siperlerde de kurşun attım.