önce

Dil: Türkçe

• [zarf, isim, sıfat]   İlk olarak, başlangıçta; evvel, sonra karşıtı
  • Önce hep birlikte basın suçunu tarif edelim.
• [zarf, isim, sıfat]   İçinde bulunulan veya söz edilen anın gerisinde kalan bir zamanda; evvel
  • Okula başlamadan önce sokakta oynardım.
• [zarf, isim, sıfat]   Zaman bildiren kelimelerden veya zaman zarflarından sonra kullanıldığında belirtilen kadar zamanın geçmiş olduğunu gösteren bir söz; evvel
  • Beş gün önce İzmir’deydim.
• [zarf, isim, sıfat]   İçinde bulunulan veya söz edilen yerden daha önde; evvel
  • Yokuş yukarı giderken solda önce camiyi sonra okulu göreceksin.
• [zarf, isim, sıfat]   Bir şeyin geçmişteki bölümü, başlangıçta yer alan kısmı; evvel
  • Bu işin öncesini bilmiyorum.
• [zarf, isim, sıfat]   Makam, değer, derece, önem vb. için sözü edilenden daha önde olan; evvel
  • O, kıdem bakımından daire başkanından öncedir.