örgü

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   Örme işi veya biçimi
  • Kadının başına doladığı örgülerden biri, firketelerden kurtulup omzuna düşüyor eğilince.
• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   Tığ, şiş veya özel makineyle ilmiklerin yan yana getirilmesiyle örülerek yapılmış şey
  • Batı Avrupa medeniyeti bütün dış ve iç örgüleriyle bana ilk defa orada ayan olmuştu.
• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   Dokumacılıkta atkı ve çözgü ipliklerinin, dokumayı oluşturacak biçimde belli bir desene göre kesişmesi
  • Yaşamın örgüsü içinde gereğinden bile çok çalışkanım.
• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   belik
  • Örgü bir giysi.
• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   ağ (I)
• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   yapı
• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   Her türlü eylem ve olaydan oluşan akış
• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   Örülerek yapılan; örme
• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   Bazı sinir veya damarların birbirine geçip dolaşmasından ortaya çıkan oluşum
• [isim, sıfat, anatomi, tiyatro]   Konunun ana çizgisi, oyunun işlenişi veya çatısı