ortak

Dil: Türkçe

• [isim, sıfat]   Birlikte iş yapan, ortaklaşa yararlarla birbirlerine bağlı kimselerden her biri; şerik, partner
  • Bırakın, ortağıma bir telefon edeyim.
• [isim, sıfat]   Birden çok kimse veya nesneyi ilgilendiren, onlara özgü olan, onların katılmasıyla oluşan; müşterek
  • Edebiyata şiirle başlamak, büyük küçük bütün yazarlarda görülen ortak bir yöndür.
• [isim, sıfat]   kuma
  • Kendi üstüne bir ortağın getirilmesi Emeti'nin pek ziyade gücüne gitmişti.