övünmek

Dil: Türkçe

• [-le, nesnesiz]   Bir niteliği sebebiyle kendini yücelmiş sayarak bundan abartmalı bir biçimde söz etmek; kıvançlanmak, iftihar etmek
  • Sonra oyuncakları ile övünen bir çocuk gibi gülümseyerek ilave ederdi.
• [-le, nesnesiz]   Kendi kendini övmek
  • Yaptığı fedakârlıktan övünüyor diye kadına kızardık.