oyunbozan

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz]   Birlikte yapılmasına karar verilen bir işten tek taraflı cayan (kimse); mızıkçı
  • Akşam ezanı sokaktaki çocukların inatçı, oyunbozan çığlıklarını bastırıyor.
• [sıfat, mecaz]   Çeşitli sebeplerle oyunu bozan, yenilgiyi kabul etmeyen, kolayca darılan (kimse); ordubozan, mızıkçı