parıldamak

Dil: Türkçe

• [nesnesiz, mecaz]   Güçlü bir ışık çıkarmak, ışık saçmak; parlamak, yalabımak, yıldıramak
  • Suların kenarında Sarayburnu içli, hisli ve sırlı bir nur içinde parıldar.
• [nesnesiz, mecaz]   Gelişmek, yükselmek
  • İnsan, sanatında ilerledikçe parıldar.