parlak

Dil: Türkçe

• [sıfat, mecaz, kaba konuşmada]   Parlayan, ışıldayan, pırıltılı olan
  • Siyah, çıplak dallarda henüz kuruyamayan su damlaları parlak, mavi birer boncuk gibi parlıyordu.
• [sıfat, mecaz, kaba konuşmada]   Temiz, berrak, aydınlık ve ışıklı; ışılak
  • Sabahleyin gökyüzü parlak, ufuk açıktı / Güneşli bir havada yaylımız yola çıktı
• [sıfat, mecaz, kaba konuşmada]   Göze çarpacak kadar başarılı
  • Birinci İnönü Harbi'ni parlak bir zaferle kazandık.
• [sıfat, mecaz, kaba konuşmada]   Yüzü güzel (oğlan)