saf

Dil: Arapça ṣāf

• [sıfat, mecaz, mecaz]   İçine başka şeyler karışmamış olan; katışıksız, doğal, halis, has, öz (II), som (I)
  • Hiçbir yerde buradakinden daha saf ve berrak sulara tesadüf etmedim.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   Etrafında olup bitenleri anlayamayan, kurnazlığa aklı ermeyen, zekâ ve kavrayıştan yoksun olduğu için kolay kandırılabilen (kimse); avanak, bön, safderun, safdil
  • Yenge, açık sözlü, saf bir kadıncağızdır.
• [sıfat, mecaz, mecaz]   İyi niyetli, art niyetsiz
  • Senin bu kadar çocukça saf olduğunu bilmezdim.