safça

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf]   Biraz saf; safdilli
  • Kopardığı parçayı safça bir gururla yere attı.
• [sıfat, zarf]   (sa’fça) Saf bir biçimde; avanakça, avanakçasına bönce, böncesine, safçasına, safiyane
  • Bir delikanlı, ‘Ne yaparız onlara?’ diye safça sordu.