şakımak

Dil: Türkçe

• [nesnesiz, mecaz, -i, mecaz]   Ötücü kuşlar ezgili ses çıkarmak, ötmek; şakramak, terennüm etmek
  • Kalk dilber, gidelim bağ arasına / Şakısın bülbüller, gül incinmesin
• [nesnesiz, mecaz, -i, mecaz]   Çok konuşmak, çenesi düşmek
  • Eskiden hiç lakırtı söylemeyen bu ihtiyar, şimdi şakıyordu.
• [nesnesiz, mecaz, -i, mecaz]   Güzel şarkı söylemek veya şiir okumak
  • Hep aşkı, hep inançları, hep yurt sevgisini şakıyan şairler vardır; ben şair olsaydım ışığın verdiği hazları söyler, hep güneşe övgüler yazardım.