sefil

Dil: Arapça sefīl

• [sıfat, zarf]   Yoksulluk içinde olan
  • Bu, korkunç bir çocukluğun, sefil, bahtsız bir çocukluğun devamıdır.
• [sıfat, zarf]   Adi, bayağı olan
  • Süfli gayeler, kütleleri ya oldukları yere mıhlayan ve bir arpa boyu ileri götürmeyen sefil isteklerdir.
• [sıfat, zarf]   Yoksul veya bayağı bir biçimde
  • Ayaklarındaki postalların yarısı yok bir hâlde mart havasının sert soğuğunda âciz ve sefil titriyordu.