serseri

Dil: Farsça serserī

• [sıfat, mecaz]   Belli bir işi ve yeri olmayan, başıboş (kimse)
  • Hayran Baba'yı bir serseriyle birlikte demirlemişlerdi.
• [sıfat, mecaz]   Tutarsız, beğenilmeyen davranışları olan (kimse); daltaban
  • Ah, seni serseri, rezil, alçak seni! Demek bana başkaldırıyorsun!
• [sıfat, mecaz]   Belli bir hedefi olmayan, belli bir hedefe atılmamış olan, rastlantıyla gelen (kurşun, mayın vb.)
  • Köpüklü denizin üstünde serseri martılar uçuşuyor, yanımızdan yelkenli bir mavna geçiyordu.