son

Dil: Türkçe

• [sıfat, isim, isim, mecaz, isim, anatomi]   Şimdiki zamana en yakın zamandan beri olan veya bu zamanda yapılmış, olmuş olan; encam, hatime, ilk karşıtı
  • Gündüzün son ışıklarıyla beraber sanki odadan eşya da çekiliyordu.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, isim, anatomi]   En arkada bulunan
  • Son vagon.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, isim, anatomi]   Artık ondan ötesi veya başkası olmayan
  • Peygamberimiz son din olan İslamiyet’in temsilcisi olarak ve yine son peygamber sıfatı ile gönderilmiştir.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, isim, anatomi]   olanca
  • Son kuvvetiyle: Ya Ali! diye bağırdı.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, isim, anatomi]   Bir şeyin en arkadan gelen bölümü; bitim, nihayet, münteha
  • Kışın sonu. Bu yolun sonu.
• [sıfat, isim, isim, mecaz, isim, anatomi]   ölüm
• [sıfat, isim, isim, mecaz, isim, anatomi]   döl eşi