suskun

Dil: Türkçe

• [sıfat, zarf]   Çok az konuşan, sessiz, sakin olan; samut, sükûti
  • Vahaya suskun tepelerden sarışın bir ay inmeye hazırlanıyordu.
• [sıfat, zarf]   Sessiz, sakin bir biçimde
  • Cennet, babasının karşısına oturup suskun bekledi.