tahta

Dil: Farsça taḫte

• [isim, sıfat, mecaz]   Çeşitli işlerde kullanılmak üzere düz, enlice, uzun ve az kalın biçimde işlenmiş ağaç parçası
  • Tahtaları oynattığında üzerine topraklar dökülmeye başladı.
• [isim, sıfat, mecaz]   Bu ağaçtan yapılmış
  • Bir aralık elinde tahta çantalı birisi, kahvenin önündeki halka karşı bir söylev çekmeye başladı.
• [isim, sıfat, mecaz]   Bu parçaların zemine döşenmesiyle meydana gelen alan
  • Yeni silinmiş tahtalar birkaç saniye içinde berbat oldu.
• [isim, sıfat, mecaz]   Bahçelerde sebze ve çiçek yetiştirmek için ayrılmış küçük yerlerden her biri; tarh
  • Köylüler bu tarhlara tahta tabir eder, ekilecek her dönüm için bir tahta yapmakla övünürlerdi.
• [isim, sıfat, mecaz]   Sınıflarda yazı yazmaya yarayan siyah, yeşil veya beyaz renkli yüzey; kara tahta
• [isim, sıfat, mecaz]   Çimlenen tohumlar için bahçede hazırlanan uzun tarh
• [isim, sıfat, mecaz]   İnce madenî levha
• [isim, sıfat, mecaz]   Giyeceğin içine konulmak üzere hazırlanmış kürk parçası